....เมื่อวานนี้ ข้าพเจ้าได้กล่าวกับบัณฑิตในที่ประชุมนี้เป็นความว่า บัณฑิตส่วนใหญ่คงจะปรับหน้าที่เป็นครู ซึ่งเป็นหน้าที่ที่มีความสำคัญยิ่งเพราะเป็นหน้าที่ปลูกฝังความรู้ให้แก่เยาวชนเพื่อที่จะได้เติบโตขึ้นเป็นพลเมืองที่ดีและมีประสิทธิภาพของปวันนี้ใคร่จะกล่าวแก่ท่านทั้งหลายว่า การที่จะปฏิบัติงานในหน้าที่ให้สำเร็จและดำเนินไปได้โดยราบรื่นนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทำความเข้าใจงานในหน้าที่ของตนเองให้ถ่องแท้ก่อน การให้ความรู้หรือที่เรียกว่าการสอนนั้น ต่างกับการอบรม การสอนคือการให้ความรู้ส่วนการอบรมเป็นการฝึกจิตใจให้ซึมซาบจนติดอยู่เป็นนิสัย ผู้เป็นครูจึงมิใช่มีหน้าที่แต่เพียงสั่งสอนความรู้ในทางวิชาการเท่านั้น แต่จะต้องอบรมเด็กให้สมบูรณ์พร้อมทั้งในด้านศีลธรรมและความประพฤติ จึงจะทำให้การศึกษาสมบูรณ์เป็นประโยชน์ได้จริง เพราะคนเรานั้นนอกจากวิชาความรู้แล้ว จะต้องมีคุณธรรมอยู่ในจิตใจอีกด้วย จึงจะสามารถนำตนเองและประเทศชาติไปสู่ความเจริญมั่นคงได้ คุณสมบัติเหล่านี้ คือ ความรู้ ความคิด และจิตใจที่ดีงาม จึงเป็นองค์ประกอบที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เป็นสิ่งที่ครูจะต้องพยายามปลูกฝังให้เจริญงอกงามขึ้นในตัวนักเรียนให้สมบูรณ์ครบถ้วน เพื่อให้เด็กเหล่านั้นได้เติบโตขึ้นเป็นคนเต็มคนเป็นผู้สามารถสร้างสรรค์ประโยชน์ให้แก่ตนและประเทศชาติได้อย่างแท้จริง...